يك دقيقه از 14400 دقيقه خودمم

بيشترروزا مثه امروز از لحظه اي كه بيدار مي شم ؛ مي گم - مي خندم - تبادل نظر مي كنم ، اين وسطا با چند نفري بحث مي كنم ناراحت مي شم و ناراحت مي كنم

..

ولي بازم سعي ميكنم فراموش كنم و با لبخند گام بعدي و بردارم

.

آخرين ذرات پتانسيل اين جانب متاسفانه همزمانه با شام خوردن در كنار خانواده ولي باز هم لبخندم حفظ ميشه و سعي مي كنم در كل كل كردن كم نيار م

بهترين و شيرين ترين زمانم تموم مي شه و حالا مي خوام برم به طرف جايي كه از صبح در انتظارش بودم و هر روز بيشتر از قبل حس وابستگي بهش ميكنم

..

به طرف اتاقم قدم بر مي دارم و هنوز پر از شادي و انرژي

زماني كه صداي دل نواز حسام الدين سراج به گوشم مي رسه و روي صندلي مخصوصم مي شينم

..

تازه مي فهمم كه هيچي انرزي ندارم و حتي لبخند

..

..

نصفه انرژيم براي كسايي تلف شد كه الان فكرشون داره عذابم مي ده

.

حالا كه تمام ديالوگ هاي 24 ساعتم مرور مي كنم ؛

مي فهمم كه امروز در بازي زندگي سر بلند نشدم............... س

.

تلاشم كردم كه كسي ناراحت نشه ولي در مقابلم آينه اي نديدم .... ديدم ولي بين اين همه تاريكي به چشم نميامد

..

نا خود اگاه بعد از 2 سال يك برگه ي طراحي بر مي دارم و شروع مي كنم به آ ب مركب

و تنها اين دقيقه از 24 ساعت حس كردم خودمم و تنها خودم

.

.حق دارن بعضيا، ينجا هم جاي خوبي براي درد دل كردن