جبران خليل جبران

هفت جا، نفس خويش را حقير ديدم

نخست ، وقتي ديدمش كه به پستي تن مي داد تا بلندي يابد

دوم ، آن گاه كه در برابر از پاافتادگان ، مي پريد

سوم ، آنگاه كه ميان آساني و دشوار مختار شد و آسان را برگزيد

چهارم ، آن كه گناهي مرتكب شد و با يادآوري اين كه ديگران نيز همچون او دست به گناه ميزنند ، خود را دلداري داد

پنجم ، آنگاه كه از ناچاري ، تحميل شده اي را پذيرفت و شكيبايي اش را ناشي از توانايي دانست

ششم ، آن گاه كه زشتي چهره اي را نكوهش كرد ، حال آن كه يكي از نقاب هاي خودش بود

هفتم ، آنگاه كه آواي ثنا سرداد و آن را فضيلت پنداشت